Aprender en red

Ann Lieberman-ek bere artikuluan National Writing Project-i buruz hitz egiten du. Proiektu hau idazketa eta alfabetizazioan oinarritzen den arren, proiektu hau irakaskuntzaren gainerako esparru guztietara egokitzea posible litzateke eta, hain zuzen, horixe egin beharko litzateke. Metodologia hau oso aberasgarria da, bai pertsonalki eta baita profesionalki ere. Kontuan izan behar dugu bakoitzak geure ikaskuntza beharrak ditugula, baina, ingurukoek gure antzeko beharrak izan ditzaketela. Bakoitzak dituen baliabideak erabiltzeaz gain, hauek besteei azaltzen badizkie, eta era berean taldekide guztiek beren baliabideak konpartitzen badituzte, jakintza orokor handia sor daiteke. Modu honetara taldearen ikasketa maila nabarmen haziko da. Gainera rol desberdinak betez, ikaslea oso tesitura desberdinetan aurkitzen da eta, batzuetan, ikasle paperean, besteetan, irakasle paperean egoteak, bere formakuntza aberasten du. Azken finean, eginez ikasten da, zentzumenen, komunitatearen eta nortasunaren bidez.
Plastikako irakasgai honek ibilbide horretan trebatzeko balioko digula uste dugu. Elkarrengandik ikasteko aukera egokia eskaintzen du, norberaren jakintzak taldekideen jakintzaz aberasteko abagunea. Ikas dezagun elkarrengandik eta elkarrekin!

Ikasgaiaren helburua zuen hitzekin komentatuko duzue: zer ulertu duzue zuek?

Zer ulertu dugun guk? Dudarik gabe, errazagoa da zer ez dugun ulertu esatea, izan ere hamaika galdera ditugu eta geroz eta buelta gehiago eman, orduan eta kezka gehiago sortzen zaizkigu; baina tira, baikorrak izango gara eta ulertu dugunaz arituko gara (ulertu ez duguna, lagunei eta irakasleari galdetzeko utziko ditugu).

Jaso dugun lehen inpresioa oso ona izan da; batetik, aurreko ikasturtean ezagutu eta aberasgarria iruditu zitzaigun proiektuan murgiltzeko aukera eskaintzen zaigulako eta bestetik, proiektu honek, hausnartzera, ideiak (ezagutzak eta usteak) berrantolatzera eta eraikitzera bultzatuko gaituelako.

Arlo honetan iaz izan genuen esperientzia oso ona izan bazen ere, gogoan dugu nahi adina fruitu jaso ahal izateko, lan asko egin genuela; hortaz, jakin badakigu aurtengo aldapa ere ez dela makala izando!

Ulertu dugunaren arabera, ondorengoa irudikatuko genuke: grafikoa.

K. Robinson-en ¿Matan las escuelas la creatividad? bideoa ikusi ondoren, zuen hausnarketak idatzi. (orri erdiko komentarioa).

Ken Robinson artista bat iruditu zaigu!

… eta galdera honen aurrean, gure erantzuna baiezkoa da. Guztiok dakigu zeri ematen zaion garrantzia eskolan eta zer den bigarren mailakoa; zoritxarrez, sormena bigarren multzo horretan kokatzen da eta batzutan, baita hortik kanpo ere. Ez al du lehen mailako postu bat merezi? Robinson-ek dioen bezala, ez al du alfabetatzeak duen garrantzi berdina?

Gure haur-ikasle esperiantziari erreparatzen badiogu, Robinson-ek aipatzen dituen hamaika kontu topatuko ditugu:

Gehienetan, zergatik margotu behar genuen denok egun/ordu berdinean eta askotan berdina? gehienetan, zergatik abestu-dantzatu behar genuen irakasleak proposatzen zuena eta berak proposatzen zuen momentuan? zergatik eskaini ziguten hain denbora gutxi sentitzen genuena adierazteko? zergatik erakutsi eta sentiarazi ziguten plastika-musika-heziketa fisikoa bigarren mailakoak zirela? … (ziur beste asko bururatu zaizkizuela zuei ere, ezta?).

Tamalez, gaur egun egoera oso antzekoa da eta Ken Robinson artista hutsa iruditu bazaigu ere, ez dugu uste berak bakarrik ezer asko egin dezakeenik! eta zuei?